ప్రేమించాను… కానీ నమ్మించలేకపోయాను…

ప్రేమించాను… కానీ నమ్మించలేకపోయాను…

  ప్రేమించాను... ఆమెను నిజమైన హృదయంతో ప్రేమించాను... ప్రతి చిన్న నెమ్మదితో, ప్రతి మౌనపు వెచ్చదనంతో ఆమెను గుండె లోపల దాచుకున్నాను. కానీ... నా…
తన కోసం మిగిలిపోయిన ఓ ఖాళీ కుర్చీ…

తన కోసం మిగిలిపోయిన ఓ ఖాళీ కుర్చీ…

ఆమె వెళ్ళిపోయింది...అందరూ మరిచిపోయారు...కానీ, నేను మాత్రం మరిచిపోలేకపోయాను. మన స్నేహం మొదలైన చోట...మన కలలు బట్టలపై వేసుకున్న చోట...ఇప్పటికీ ఒక ఖాళీ కుర్చీ కనిపిస్తుంది.…
మూసుకున్న తలుపు…

మూసుకున్న తలుపు…

ప్రేమ చేశాం...ఒకరినొకరం మనసారా అర్థం చేసుకున్నాం. కాలం కదిలింది... మనం మారలేదు... కానీ పరిస్థుతులు మారిపోయాయి.ఒకానొక రోజు, మన మధ్య ఉన్న తలుపు మెల్లగా…
“ఆమె నన్ను బ్లాక్ చేసింది, కానీ నా జ్ఞాపకాలు మాత్రం కాదు”

“ఆమె నన్ను బ్లాక్ చేసింది, కానీ నా జ్ఞాపకాలు మాత్రం కాదు”

ప్రతి నోటిఫికేషన్...అది ఆమెది అనుకుంటాను.ప్రతి రాత్రి...ఆమె కలలో ఉంటాను. ఆమె నా నంబర్ బ్లాక్ చేసింది,ప్రతి ఫోటోను డిలీట్ చేసింది,నా జీవితాన్ని నుండి నేను…